Χειμερινός παράδεισος "...στη Γη"

Πρώτο flash back: Ξυπνάς σε ένα ζεστό ξύλινο δωμάτιο και με την μυρωδιά του καφέ να σε τραβάει από τη μύτη κατεβαίνεις στον κάτω όροφο του πανδοχείου για πρωινό. Εκεί σε περιμένει ένας καταπληκτικός buffet. Προσπαθώντας να ξυπνήσεις πριν βγεις στους -15 κάθεσαι μπροστά στην τζαμαρία της τραπεζαρίας με θέα το χιονοσκέπαστο χωριό. Η κορυφή της πιο γνωστής κορυφής-παγετώνα των Άλπεων, του Cervinio για τους ιταλόφωνους ή Matterhorn για τους γερμανόφωνους σε παρακολουθεί από ψηλά...

Δεύτερο flash back: Αφού έχεις ξεδώσει όλη μέρα στις πίστες διασχίζοντας τα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας με μια κατεβασιά, φτάνεις στο luxe spa του ξενοδοχείου. Απολαμβάνεις τη ζέστη του μυρωδάτου χαμάμ χαζεύοντας από τη τζαμαρία το χιονισμένο τοπίο. Η κορυφή του Cervinio και πάλι σε παρακολουθεί...

Μετά από όλα αυτά και ενώ καταρρέεις από την πείνα, φτάνεις στο πιο γραφικό εστιατόριο που έχεις βρεθεί. Καθώς το κόκκινο κρασί αρχίζει και τρέχει στις φλέβες σου, αρχίζεις να μιλάς σαν να μην υπάρχει αύριο και να βγάζεις επιφωνήματα απόλαυσης από όλα τα καταπληκτικά που δοκιμάζεις!!

Ναι, ο χειμερινός παράδεισος στην γη υπάρχει, λέγεται Ζermatt και βρίσκεται κρυμμένος κάπου στις ελβετικές Άλπεις, στα σύνορα με Ιταλία.
Ένα χωριό διαφορετικό από τα άλλα, καθώς φτάνεις εκεί με τρένο, έχοντας αφήσει το αυτοκίνητο στο προηγούμενο χωριό. Όλοι κινούνται με ηλεκτροκίνητα αμαξάκια και λεωφορεία και έτσι μεταφέρεσαι αυτόματα σε έναν άλλο αποκομμένο κόσμο.
Το χωριό, όπως και ολόκληρη σχεδόν η Ελβετία, είναι τρίγλωσσο, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, οπότε δύσκολα υπάρχει πρόβλημα συνεννόησης.

Τώρα που σιγά σιγά μυρίζει Χριστούγεννα, τουλάχιστον στο μυαλό μας, γιατί δεν ξέρω αν η πόλη θα μπει στο κλίμα, τέτοιες αναμνήσεις σε κάνουν να βγάζεις πιο εύκολα τη μέρα.
Καλά ταξίδια και καλό σκι στους τυχερούς φέτος!!

Και κάποιες photos από προσωπικό αρχείο:

Βόλτα στο πάρκο Buttes Chaumont ή στον κόσμο της Αλίκης στη Χώρα των θαυμάτων

Μια επίσκεψη στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, και όχι μόνο, δεν μπορεί παρά να περιέχει και μια βόλτα σε κάποιο πάρκο, όπου συναθροίζονται όλοι οι ντόπιοι και όπου, ιδίως τις ηλιόλουστες ημέρες, επικρατεί το αδιαχώρητο...

Ένα από τα πάρκα που πραγματικά ξεχωρίζει στην αγαπημένη μας πρωτεύουσα είναι αυτό του Buttes Chaumont και αυτό για πολλούς λόγους.

Καταρχάς, πρόκειται για ένα τελείως ιδιαίτερο πάρκο που ξεφεύγει εντελώς από την αυστηρή "à la française" αρχιτεκτονική των υπόλοιπων, ίσως και πιο γνωστών τουριστικών πάρκων της πρωτεύουσας, όπως του Κήπου του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg), ή τους κήπους των Βερσαλλιών.

Με το που μπαίνεις στο Buttes Chaumont νιώθεις ότι ξαφνικά μεταφέρεσαι από την άλλη μεριά του καθρέφτη στον σουρεαλιστικό κόσμο της  Αλίκης του L. Carroll και αυτό βέβαια αν έχεις την τύχη να βρεθείς εκεί κάποια ήρεμη μέρα, μια απλή καθημερινή της εβδομάδας ας πούμε.

Σε αυτό το πάρκο, λοιπόν, που μοιάζει να έχει φανταστεί ο ίδιος ο Gaudi, μπορείς να συναντήσεις, μεταξύ άλλων, την χαρακτηριστική λίμνη, λόφους (εξού και το όνομά του), μια γραφικότατη κρεμαστή γέφυρα καθώς και τον ορατό από παντού ναό της Σίβυλλας.

Δεν πρέπει να παραλείψω ότι τα τελευταία χρόνια το εν λόγω πάρκο έχει γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή (branché όπως λέμε) και το γνωστό bar Rosa Bonheur που λειτουργεί μέσα μένει ανοιχτό ακόμα και όταν κλείσουν οι πόρτες του πάρκου.

Όλη αυτή η ατμόσφαιρα, καθώς και το γεγονός ότι ακριβώς απέναντι από το πάρκο μένει η αγαπημένη μου Fot με όλη την οικογένεια, με κάνουν να ανυπομονώ και να νοσταλγώ μια βολτούλα στο Buttes Chaumont!

ΥΓ: Δεν είναι καθόλου δύσκολο για έναν έλληνα να βρει το Πάρκο, απλά ας προσπαθήσει να βρει στο χάρτη του métro τη στάση Botzaris, ναι ναι από τον γνωστό Μάρκο Μπότσαρη...

Voilà και κάποιες photos

Minuit à Paris (suite) - Midnight in Paris

Μόλις τελείωσα την πρωινή μου βόλτα στο Παρίσι μέσα από τα μάτια του Woody Allen και όπως υποσχέθηκα μεταφέρω εδώ τις εντυπώσεις μου!

Προσωπικά για εμάς που για τον ένα ή τον άλλο λόγο έχουμε κολλήσει στο κλεινόν άστυ, οι εικόνες του άλλοτε ηλιόλουστου, άλλοτε βρεγμένου και άλλοτε βραδυνού Παρισιού ήταν πραγματικά ευεργετικές. Είναι μια ευχαρίστηση να βλέπεις για ακόμη μια φορά όλες τις αγαπημένες σου γωνιές και τα γνώριμα δρομάκια που έχεις περπατήσεις τόσες φορές και που όμως ποτέ δεν χορταίνεις.

Επιπλέον, για τους νοσταλγούς του παρελθόντος, η ταινία προσφέρει ένα ταξίδι στο χρόνο, από το 2010 στη δεκαετία του '20 και το Charleston και από εκεί στα καμπαρέ της Belle Epoque!

Merci Woody για το όμορφο ταξίδι !!

Sans commentaires...

"La langue française est une femme. Et cette femme est si belle, si fière, si modeste, si hardie, si touchante, si voluptueuse, si chaste, si noble, si familière, si folle, si sage qu'on l'aime de toute son âme, et qu'on n'est jamais tenté de lui être infidèle" (Anatole France, Propos, 1921).

Μια απόπειρα μετάφρασης:

"Η γαλλική γλώσσα είναι σαν μια γυναίκα. Μια γυναίκα τόσο όμορφη, τόσο περήφανη, τόσο σεμνή, τόσο τολμηρή, τόσο συγκινητική, τόσο αισθησιακή, αγνή, ευγενής, οικεία, τρελή, τόσο συνετή που την αγαπάει κανείς με όλη του την ψυχή και που ποτέ δεν θα σκεφτεί να της φανεί άπιστος"

Μήπως κατεβαίνετε κέντρο;

Την προηγούμενη εβδομάδα και ενώ άλλη μια μέρα χωρίς Μέσα Μεταφοράς ξεκινούσε, προσπαθούσα μάταια να έρθω σε συνεννόηση με την κίτρινη "φυλή", για να μπορέσω να πάω να δουλέψω, όταν ένας ευγενέστατος κύριος με την κόρη του, τελείως άγνωστοι για μένα, που κατέβαιναν κέντρο, μου πρότειναν να με κατεβάσουν με το αμάξι τους.

Τι ευχάριστη έκπληξη που μου έφτιαξε με τη μία τη μέρα!

Από καιρό αναρωτιόμουν γιατί να υπάρχει σε αυτή την πόλη τόση έλλειψη αλληλεγγύης προς τον άλλον. Προσωπικά, παρά την φήμη των φιλόξενων Ελλήνων, σπάνια συναντώ στην πόλη κάποιο σημάδι αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας προς τον άγνωστο...

Κι όμως, το παράδειγμα με το αυτοκίνητο είναι μία ιδέα που ήδη στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στη Γαλλία, για την οποία ενδιαφερόμαστε, έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια.
Πρόκειται για το covoiturage, το μοίρασμα δηλαδή του αυτοκινήτου ανάμεσα σε άτομα, πολλές φορές άγνωστα μεταξύ τους, τα οποία έχουν τον ίδιο προορισμό, είτε αυτός είναι η εργασία, οι διακοπές κλπ.
Υπάρχει μεγάλη προσφορά από ιστοσελίδες, στις οποίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να έρθουν σε επαφή με άτομα τα οποία έχουν τον ίδιο προορισμό ακόμη και την επόμενη μέρα!

Προσωπικά, βρίσκω αυτή την ιδέα καταπληκτική, από πολλές απόψεις τις οποίες, νομίζω, είναι περιττό να αναφέρω.

Covoiturage, λοιπόν, και φύγαμε!!