"La langue française est une femme. Et cette femme est si belle, si fière, si modeste, si hardie, si touchante, si voluptueuse, si chaste, si noble, si familière, si folle, si sage qu'on l'aime de toute son âme, et qu'on n'est jamais tenté de lui être infidèle" (Anatole France, Propos, 1921).
Μια απόπειρα μετάφρασης:
"Η γαλλική γλώσσα είναι σαν μια γυναίκα. Μια γυναίκα τόσο όμορφη, τόσο περήφανη, τόσο σεμνή, τόσο τολμηρή, τόσο συγκινητική, τόσο αισθησιακή, αγνή, ευγενής, οικεία, τρελή, τόσο συνετή που την αγαπάει κανείς με όλη του την ψυχή και που ποτέ δεν θα σκεφτεί να της φανεί άπιστος"
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire