Χριστούγεννα στην πόλη "α λα γαλλικά"

Δεν ξέρω εάν το καταλάβατε (κατάλαβα), αλλά ναι, οι ρυθμοί πέφτουν σιγά σιγά, ήρθε η ώρα για λίγη χαλάρωση, διασκέδαση, ταξίδια και εορταστική ατμόσφαιρα!

Έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι εορταστικά γεύματα με οικογένεια και φίλους, καθώς και βόλτες στην στολισμένη Αθήνα και σκέφτηκα, γιατί όχι, να τη δούμε "α λα γαλλικά" φέτος...

Στη Γαλλία το γεύμα των Χριστουγέννων αποτελεί μία ιεροτελεστία, όπως άλλωστε κάθε παραδοσιακό γεύμα, που μπορεί να διαρκέσει ποοοολλές ώρες...

Κάποια κλασικά χριστουγεννιάτικα πιάτα, έτσι για να μας ανοίγει η όρεξη, είναι:

Πρώτα πιάτα: Είναι γνωστή η γαλλική λατρεία για τα "fruits de mer", φρούτα της θάλασσας, δηλαδή θαλασσινά, όπως χτένια, στρείδια και άλλα οστρακοειδή και εκείνη τη μέρα έχουν την τιμητική τους.
Αξέχαστη θα μου μείνει η γόνδολα με θαλασσινά που άραξε μπροστά στα γουρλωμένα μας μάτια σε ένα εστιατόριο πέρσι τα Χριστούγεννα στη Lyon!

Επίσης, τo κλασικό foie gras (συνήθως πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί) και διάφορα σπιτικά pâtés.

Κυρίως πιάτα: Εδώ υπάρχει μεγάλη επιλογή, όπως η κλασική γαλοπούλα ή άλλα πουλερικά, όπως πάπια, γεμιστά ή μη, ή κάποιο άλλο κρεατικό. Κοντά στα δικά μας δηλαδή.

και φυσικά

Dessert!!
Ο χριστουγεννιάτικος κορμός (bûche de Noël) είναι κλασικός με πολλές παραλλαγές. Επίσης, τάρτες και άλλα μπισκοτοειδή δεν λείπουν από το τραπέζι. Και μην ξεχάσω τις αγαπημένες μου τρούφες σοκολάτας που λιώνουν στο στόμα και τα πολύχρωμα macarons...

Και φυσικά champagne, champagne, champagne!!

Καλές προετοιμασίες λοιπόν!!

...συνεχίζεται

A Paris...!

Ήθελα από καιρό να μιλήσω για τη δουλειά της φίλης, πρώην μαθήτριας και επίσης blogger Dora G, την οποία βρίσκω αξιόλογη!

Η D βγάζει καταπληκτικές φωτογραφίες, που ταιριάζουν πολύ στην αισθητική μου.

Για να μην μακρυγορώ, ιδού κάποιες photos από τις τελευταίες της επισκέψεις στο Paris.

Περισσότερες δουλειές της Dora G στην ιστοσελίδα http://dora.projectale.com/
και
http://lenadora.blogspot.com/

Chapeau Dora!!

Χειμερινός παράδεισος "...στη Γη"

Πρώτο flash back: Ξυπνάς σε ένα ζεστό ξύλινο δωμάτιο και με την μυρωδιά του καφέ να σε τραβάει από τη μύτη κατεβαίνεις στον κάτω όροφο του πανδοχείου για πρωινό. Εκεί σε περιμένει ένας καταπληκτικός buffet. Προσπαθώντας να ξυπνήσεις πριν βγεις στους -15 κάθεσαι μπροστά στην τζαμαρία της τραπεζαρίας με θέα το χιονοσκέπαστο χωριό. Η κορυφή της πιο γνωστής κορυφής-παγετώνα των Άλπεων, του Cervinio για τους ιταλόφωνους ή Matterhorn για τους γερμανόφωνους σε παρακολουθεί από ψηλά...

Δεύτερο flash back: Αφού έχεις ξεδώσει όλη μέρα στις πίστες διασχίζοντας τα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας με μια κατεβασιά, φτάνεις στο luxe spa του ξενοδοχείου. Απολαμβάνεις τη ζέστη του μυρωδάτου χαμάμ χαζεύοντας από τη τζαμαρία το χιονισμένο τοπίο. Η κορυφή του Cervinio και πάλι σε παρακολουθεί...

Μετά από όλα αυτά και ενώ καταρρέεις από την πείνα, φτάνεις στο πιο γραφικό εστιατόριο που έχεις βρεθεί. Καθώς το κόκκινο κρασί αρχίζει και τρέχει στις φλέβες σου, αρχίζεις να μιλάς σαν να μην υπάρχει αύριο και να βγάζεις επιφωνήματα απόλαυσης από όλα τα καταπληκτικά που δοκιμάζεις!!

Ναι, ο χειμερινός παράδεισος στην γη υπάρχει, λέγεται Ζermatt και βρίσκεται κρυμμένος κάπου στις ελβετικές Άλπεις, στα σύνορα με Ιταλία.
Ένα χωριό διαφορετικό από τα άλλα, καθώς φτάνεις εκεί με τρένο, έχοντας αφήσει το αυτοκίνητο στο προηγούμενο χωριό. Όλοι κινούνται με ηλεκτροκίνητα αμαξάκια και λεωφορεία και έτσι μεταφέρεσαι αυτόματα σε έναν άλλο αποκομμένο κόσμο.
Το χωριό, όπως και ολόκληρη σχεδόν η Ελβετία, είναι τρίγλωσσο, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, οπότε δύσκολα υπάρχει πρόβλημα συνεννόησης.

Τώρα που σιγά σιγά μυρίζει Χριστούγεννα, τουλάχιστον στο μυαλό μας, γιατί δεν ξέρω αν η πόλη θα μπει στο κλίμα, τέτοιες αναμνήσεις σε κάνουν να βγάζεις πιο εύκολα τη μέρα.
Καλά ταξίδια και καλό σκι στους τυχερούς φέτος!!

Και κάποιες photos από προσωπικό αρχείο:

Βόλτα στο πάρκο Buttes Chaumont ή στον κόσμο της Αλίκης στη Χώρα των θαυμάτων

Μια επίσκεψη στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, και όχι μόνο, δεν μπορεί παρά να περιέχει και μια βόλτα σε κάποιο πάρκο, όπου συναθροίζονται όλοι οι ντόπιοι και όπου, ιδίως τις ηλιόλουστες ημέρες, επικρατεί το αδιαχώρητο...

Ένα από τα πάρκα που πραγματικά ξεχωρίζει στην αγαπημένη μας πρωτεύουσα είναι αυτό του Buttes Chaumont και αυτό για πολλούς λόγους.

Καταρχάς, πρόκειται για ένα τελείως ιδιαίτερο πάρκο που ξεφεύγει εντελώς από την αυστηρή "à la française" αρχιτεκτονική των υπόλοιπων, ίσως και πιο γνωστών τουριστικών πάρκων της πρωτεύουσας, όπως του Κήπου του Λουξεμβούργου (Jardin du Luxembourg), ή τους κήπους των Βερσαλλιών.

Με το που μπαίνεις στο Buttes Chaumont νιώθεις ότι ξαφνικά μεταφέρεσαι από την άλλη μεριά του καθρέφτη στον σουρεαλιστικό κόσμο της  Αλίκης του L. Carroll και αυτό βέβαια αν έχεις την τύχη να βρεθείς εκεί κάποια ήρεμη μέρα, μια απλή καθημερινή της εβδομάδας ας πούμε.

Σε αυτό το πάρκο, λοιπόν, που μοιάζει να έχει φανταστεί ο ίδιος ο Gaudi, μπορείς να συναντήσεις, μεταξύ άλλων, την χαρακτηριστική λίμνη, λόφους (εξού και το όνομά του), μια γραφικότατη κρεμαστή γέφυρα καθώς και τον ορατό από παντού ναό της Σίβυλλας.

Δεν πρέπει να παραλείψω ότι τα τελευταία χρόνια το εν λόγω πάρκο έχει γίνει ένα από τα πιο δημοφιλή (branché όπως λέμε) και το γνωστό bar Rosa Bonheur που λειτουργεί μέσα μένει ανοιχτό ακόμα και όταν κλείσουν οι πόρτες του πάρκου.

Όλη αυτή η ατμόσφαιρα, καθώς και το γεγονός ότι ακριβώς απέναντι από το πάρκο μένει η αγαπημένη μου Fot με όλη την οικογένεια, με κάνουν να ανυπομονώ και να νοσταλγώ μια βολτούλα στο Buttes Chaumont!

ΥΓ: Δεν είναι καθόλου δύσκολο για έναν έλληνα να βρει το Πάρκο, απλά ας προσπαθήσει να βρει στο χάρτη του métro τη στάση Botzaris, ναι ναι από τον γνωστό Μάρκο Μπότσαρη...

Voilà και κάποιες photos

Minuit à Paris (suite) - Midnight in Paris

Μόλις τελείωσα την πρωινή μου βόλτα στο Παρίσι μέσα από τα μάτια του Woody Allen και όπως υποσχέθηκα μεταφέρω εδώ τις εντυπώσεις μου!

Προσωπικά για εμάς που για τον ένα ή τον άλλο λόγο έχουμε κολλήσει στο κλεινόν άστυ, οι εικόνες του άλλοτε ηλιόλουστου, άλλοτε βρεγμένου και άλλοτε βραδυνού Παρισιού ήταν πραγματικά ευεργετικές. Είναι μια ευχαρίστηση να βλέπεις για ακόμη μια φορά όλες τις αγαπημένες σου γωνιές και τα γνώριμα δρομάκια που έχεις περπατήσεις τόσες φορές και που όμως ποτέ δεν χορταίνεις.

Επιπλέον, για τους νοσταλγούς του παρελθόντος, η ταινία προσφέρει ένα ταξίδι στο χρόνο, από το 2010 στη δεκαετία του '20 και το Charleston και από εκεί στα καμπαρέ της Belle Epoque!

Merci Woody για το όμορφο ταξίδι !!

Sans commentaires...

"La langue française est une femme. Et cette femme est si belle, si fière, si modeste, si hardie, si touchante, si voluptueuse, si chaste, si noble, si familière, si folle, si sage qu'on l'aime de toute son âme, et qu'on n'est jamais tenté de lui être infidèle" (Anatole France, Propos, 1921).

Μια απόπειρα μετάφρασης:

"Η γαλλική γλώσσα είναι σαν μια γυναίκα. Μια γυναίκα τόσο όμορφη, τόσο περήφανη, τόσο σεμνή, τόσο τολμηρή, τόσο συγκινητική, τόσο αισθησιακή, αγνή, ευγενής, οικεία, τρελή, τόσο συνετή που την αγαπάει κανείς με όλη του την ψυχή και που ποτέ δεν θα σκεφτεί να της φανεί άπιστος"

Μήπως κατεβαίνετε κέντρο;

Την προηγούμενη εβδομάδα και ενώ άλλη μια μέρα χωρίς Μέσα Μεταφοράς ξεκινούσε, προσπαθούσα μάταια να έρθω σε συνεννόηση με την κίτρινη "φυλή", για να μπορέσω να πάω να δουλέψω, όταν ένας ευγενέστατος κύριος με την κόρη του, τελείως άγνωστοι για μένα, που κατέβαιναν κέντρο, μου πρότειναν να με κατεβάσουν με το αμάξι τους.

Τι ευχάριστη έκπληξη που μου έφτιαξε με τη μία τη μέρα!

Από καιρό αναρωτιόμουν γιατί να υπάρχει σε αυτή την πόλη τόση έλλειψη αλληλεγγύης προς τον άλλον. Προσωπικά, παρά την φήμη των φιλόξενων Ελλήνων, σπάνια συναντώ στην πόλη κάποιο σημάδι αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας προς τον άγνωστο...

Κι όμως, το παράδειγμα με το αυτοκίνητο είναι μία ιδέα που ήδη στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα στη Γαλλία, για την οποία ενδιαφερόμαστε, έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια.
Πρόκειται για το covoiturage, το μοίρασμα δηλαδή του αυτοκινήτου ανάμεσα σε άτομα, πολλές φορές άγνωστα μεταξύ τους, τα οποία έχουν τον ίδιο προορισμό, είτε αυτός είναι η εργασία, οι διακοπές κλπ.
Υπάρχει μεγάλη προσφορά από ιστοσελίδες, στις οποίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να έρθουν σε επαφή με άτομα τα οποία έχουν τον ίδιο προορισμό ακόμη και την επόμενη μέρα!

Προσωπικά, βρίσκω αυτή την ιδέα καταπληκτική, από πολλές απόψεις τις οποίες, νομίζω, είναι περιττό να αναφέρω.

Covoiturage, λοιπόν, και φύγαμε!!

Les arrondissements de Paris-Τα διαμερίσματα του Παρισιού

Επειδή δέχτηκα ερωτήματα σχετικά με τον όρο arrondissement, σωστό είναι να διευκρινίσω ότι το Παρίσι διαιρείται σε 20 arrondissements, σε 20 δήμους σαν να λέμε, οι οποίοι ξεκινούν από το κέντρο και ξεδιπλώνονται σαν σαλιγκάρι:

Έτσι, οι συζητήσεις περί κατοικίας ξεκινούν με τον εξής τρόπο;

-Πού μένεις;

-Στο 10ο.

Φυσικά, όπως σε κάθε μεγαλούπολη, έχουν επικρατήσει διάφορα στερεότυπα για κάθε δήμο. Το 16ο για παράδειγμα, είναι για τους μεγαλομπουρζουά ή τους bcbg (bon chic bon genre), όπως τους αποκαλούν ειρωνικά. Το 12ο και το 20ο για τους bobos κ.ο.κ....

Ψάχνοντας, έπεσα πάνω στην ακόλουθη χιουμοριστική, αν και παρατραβηγμένη, απεικόνιση των παριζιάνικων arrondissements, δίνει όμως μια γενική ιδέα για το πώς βλέπουν οι ίδιοι οι Παριζιάνοι την πόλη τους:

Ξενάγηση στο 12ο διαμέρισμα (arrondissement)

Το 12ο arrondissement στο Παρίσι, ανάμεσα στο 11ο, βλέπε Βαστίλλη και το 13ο, βλέπε Place d'Italie, είναι ελάχιστα γνωστό από τουριστικής απόψεως, κρύβει όμως κάποια διαμαντάκια που αξίζει να τα ανακαλύψει κανείς αν ζητάει κάποια αυθεντικότητα.

Κατά την τελευταία μου επίσκεψη στο Παρίσι (πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός αλήθεια...) επισκέφτηκα για δύο μέρες την φίλη É. στο κουκλίστικο διαμέρισμά της στο 12ο και την ευχαριστώ για τις υπέροχες βόλτες που κάναμε στα πέριξ.

Στο δια ταύτα...Κυριακή πρωί πρωί παίρνουμε τα καροτσάκια μας και μαζί με μία γειτόνισσα ξεκινάμε για την φοβερή αγορά Aligre (marché d'Aligre).
Για να φτάσουμε όμως εκεί διασχύουμε πρώτα την coulée verte ή promenade plantée, δηλαδή ένα είδος αεροδιάδρομου πάνω από τις στέγες του Παρισιού, ο οποίος διασχίζει όλο το 12ο διαμέρισμα. Μιλάμε για περίπου 5 χμ. γεμάτα με κήπους, διαδρόμους για jogging ή για ποδήλατο και όλα αυτά αφ'υψηλού!! Μία πραγματική έκπληξη!

Φτάνοντας μετά από έναν ευχάριστο περίπατο στην αγορά της οδού Aligre απόλαυσα την ένταση που επικρατούσε εκεί, από όλες τις απόψεις. Χρώματα, φωνές, πολυπολιτισμικότητα. Είναι μία από τις πιο αυθεντικές λαϊκές αγορές του Παρισιού και δέχεται, ιδίως τις Κυριακές, επισκέπτες από ολόκληρη την πρωτεύουσα. Αφού προμηθευτήκαμε όλα τα απαραίτητα, απολαύσαμε έναν καφέ με κάποιο γλύκισμα σε μία βιολογική boulangerie café!
Ναι, γιατί παρέλειψα να αναφέρω ότι το 12ο διαμέρισμα είναι η μέκκα των bobo (βλ. προηγούμενο post), οπότε δίπλα στην λαϊκή αυθεντικότητα θα βρεις galeries, loft, εστιατόρια και φούρνους βιολογικούς και άλλα πολλά!

Και μερικές photos για να μπούμε στο κλίμα:

Marché d'Aligre

Coulée verte

Το γνωστό καφέ-bar "Baron rouge"

Coulée verte

Η φυλή των "bobos"

Μα ποιοι είναι οι "bobos" για τους οποίους γίνεται όλο και περισσότερο λόγος τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία;

"Αυτή η συνοικία είναι πολύ bobo"
"Το εν λόγω εστιατόριο είναι πολύ bobo"

Προσβολή ή φιλοφρόνηση;

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα:

Bobo=bourgeois-bohème

δηλαδή αυτό που καταλαβαίνει κανείς. Πρόκειται για μια γενιά καλοαναθρεμμένων συνήθως 30άρηδων-40άρηδων, μορφωμένων, άνετων οικονομικά, με επάγγελμα όπως καλλιτέχνης, διαφημιστής κλπ., ο τύπος δηλαδή του bourgeois, που ΌΜΩΣ επιλέγουν μία πιο εναλλακτική στάση ζωής, δηλαδή, συνοικίες πιο λαϊκές, πολυτελή και high tech λοφτ, bio...
(Σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά;)

Το φαινόμενο λοιπόν των bobo που μετακινούνται από arrondissement σε arrondissement εκτοξεύοντας τις τιμές των συνοικιών στα ύψη έχει απασχολήσει τρομερά τη γαλλική κοινωνία. Ατελείωτα άρθρα, μελέτες κοινωνιολογικές, ολόκληρες διαμάχες για το ποιος μπορεί ή όχι να θεωρηθεί bobo.

Το θέμα είναι ότι κάποιες από τις πιο όμορφες συνοικίες στο Παρίσι είναι αυτές που θεωρούνται bobos, και θα ακολουθήσει αφιέρωμα σε αυτές προσεχώς...

Πριν τελειώσω σας παραθέτω το τραγούδι του Renaud "Les Bobos", και τους στίχους που ίσως ξεκαθαρίσουν παραπάνω τα πράγματα για τη νέα αυτή κοινωνική τάξη.

http://www.youtube.com/watch?v=TWq0854qUCc

On les appelle bourgeois bohêmes
Ou bien bobos pour les intimes
Dans les chanson d'Vincent Delerm
On les retrouve à chaque rime
Ils sont une nouvelle classe
Après les bourges et les prolos
Pas loin des beaufs, quoique plus classe
Je vais vous en dresser le tableau
Sont un peu artistes c’est déjà ça
Mais leur passion c'est leur boulot
Dans l’informatique, les médias
Sont fier d'payer beaucoup d'impôts

Les bobos, les bobos
Les bobos, les bobos

Ils vivent dans les beaux quartiers
ou en banlieue mais dans un loft
Ateliers d’artistes branchés,
Bien plus tendance que l'avenue Foch
ont des enfants bien élevés,
qui ont lu le Petit Prince à 6 ans
Qui vont dans des écoles privées
Privées de racaille, je me comprends

ils fument un joint de temps en temps,
font leurs courses dans les marchés bios
Roulent en 4x4, mais l’plus souvent,
préfèrent s’déplacer à vélo

Les bobos, les bobos
Les bobos, les bobos

Ils lisent Houellebecq ou philippe Djian,les Inrocks et Télérama,
Leur livre de chevet c’est surand
Près du catalogue Ikea.
Ils aiment les restos japonais et le cinéma coréen
passent leurs vacances au cap Ferret
La côte d'azur, franchement ça craint
Ils regardent surtout ARTE
Canal plus, c’est pour les blaireaux
Sauf pour les matchs du PSG
et d’temps en temps un p'tit porno

Les bobos, les bobos
Les bobos, les bobos

Ils écoutent sur leur chaîne hi fi
France-info toute la journée
Alain Bashung Françoise Hardy
Et forcement Gérard Manset
Ils aiment Desproges sans même savoir
que Desproges les détestait
Bedos et Jean Marie Bigard,
même s’ils ont honte de l’avouer
Ils aiment Jack Lang et Sarkozy
Mais votent toujours Ecolo
Ils adorent le Maire de Paris,
Ardisson et son pote Marco

Les bobos, les bobos
Les bobos, les bobos

La femme se fringue chez Diesel
Et l'homme a des prix chez Kenzo
Pour leur cachemire toujours nickel
Zadig & Voltaire je dis bravo
Ils fréquentent beaucoup les musées,
les galeries d'art, les vieux bistrots
boivent de la manzana glacée en écoutant Manu chao
Ma plume est un peu assassine
Pour ces gens que je n'aime pas trop
par certains côtés, j'imagine…
Que j'fais aussi partie du lot

Les bobos, les bobos
Les bobos, les bobos

Minuit à Paris - Μεσάνυχτα στο Παρίσι

Υπενθύμιση!!!

Σήμερα βγαίνει στους κινηματογράφους η πολυαναμενόμενη (για εμένα σίγουρα...) ταινία του αγαπημένου μου Woody Allen με τίτλο Minuit à Paris.
Παρίσι και Woody, συνδυασμός που σκοτώνει!

Θα σπεύσω να τη δω και θα επανέλθω...

Ιδού και η αφίσα του film με φανερή έμπνευση από Van Gogh!!!

La parisienne

Υπάρχει άραγε γαλλικό ή και παριζιάνικο στυλ; Και πώς καταφέρνει η μέση Γαλλίδα να είναι κομψή και συνάμα τόσο απλή;
Σε αυτά και σε άλλα πολλά ερωτήματα δίνει απάντηση το βιβλίο της Ines de la Fressange, της πιο parisienne des parisiennes όπως την έχουν αποκαλέσει, μοντέλο στη δεκαετία του 80, ιέρεια πολλών οίκων όπως Chanel, συγγραφέας, δημοσιογράφος και άλλα πολλά.

Έλαβα πρόσφατα τον εν λόγω οδηγό στυλ μέσω Amazon και πραγματικά το έχω απολαύσει. Πέρα από συμβουλές μόδας, η συγγραφέας του παρουσιάζει αγαπημένα της καταστήματα με γαλλική κυρίως μόδα, αγαπημένα εστιατόρια, άλλα γνωστά και άλλα μη, καφέ, καταστήματα με διακόσμηση etc. etc...

Πρόκειται δηλαδή για ένα πραγματικό travel book για την αγαπημένη μας πρωτεύουσα από μία βαθιά γνώστριά της.
Επιπλέον, έρχεται σε πολυτελή δερματόδετη έκδοση με κατακόκκινο χρώμα!

Ένα είναι σίγουρο, στην επόμενη επίσκεψή μου στο Παρίσι θα γίνει ο απόλυτος οδηγός μου!

Φυσικά πρόκειται για γαλλόφωνη έκδοση, κυκλοφόρησε όμως πρόσφατα και μεταφρασμένο στα αγγλικά.

Καλή ανάγνωση!

Paris vs New York

Δεν μπορώ να αντισταθώ να δημοσιεύσω και αυτό..Μα δεν είναι πανέξυπνα;

Paris vs New York

Μεγάλη κουβέντα πες άνοιξες τώρα...Παρίσι ή Νέα Υόρκη; Ιδού το ερώτημα;

Ο Vahram Muratyan πάντως, που προφανώς αγαπά και γνωρίζει εκ των έσω και τις δύο πρωτεύουσες βρήκε έναν καταπληκτικό και καθόλου ανταγωνιστικό τρόπο να φέρει σε αντιπαράθεση τις δύο πόλεις, που είναι σίγουρο ότι αν πατήσεις το πόδι σου, τις θυμάσαι για μια ζωή!

Τα σχέδιά του είναι πραγματικά πανέξυπνα και δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μόλις ολοκληρώθηκε η έκθεσή του στην πασίγνωστη Colette στη rue Saint-Honoré στο Παρίσι. Για όσους δυστυχώς δεν την προλάβαμε, μπορούμε να κοιτάμε τακτικά το blog του Vahram, καθώς δημοσιεύει συχνά νέα σχέδια. Απολαύστε τα!

http://parisvsnyc.blogspot.com/

Ιδού και ένα από τα αγαπημένα μου...οι λάτρεις της μόδας θα καταλάβουν αμέσως...

Boulangerie Paul

Αξίζει βέβαια εδώ να αναφέρω ότι σε περίπτωση που σας έπιασε μια λιγούρα, η boulangerie Paul έχει ανοίξει εδώ και αρκετό καιρό στις αρχές της Πανεπιστημίου, απέναντι από το Attica.

Τι να πρωτοπώ βέβαια για τον εν λόγω φούρνο-ζαχαροπλαστείο, με τον εν λόγω κύριο Paul είχα έναν παράφορο δεσμό, τι να πρωτοθυμηθώ, τις tartes au citron (τάρτα με λεμόνι), τις fougasses aux olives (ένα είδος ελιόψωμου γαλλικής έκδοσης) κλπ. κλπ...

Ζεστό καφέ και ένα pain aux raisins, s'il vous plaît...

Είναι κάποια πρωινά, τώρα που αρχίζει και κρυώνει ο καιρός, που κατά ένα διαστροφικό τρόπο, ανυπομονείς να βρεθείς στο γραφείο, με μια ζεστή κούπα καφέ και ένα γλύκισμα κατά προτίμηση το αγαπημένο μου pain aux raisins, ελληνιστί κρουασάν με σταφίδες... ή πιο σωστά ψωμί με σταφίδες...

Καλό θα ήταν να γίνει εδώ μία διευκρίνιση: όταν μιλάμε για croissant εννοούμε μόνο οτιδήποτε σε σχήμα μισοφέγγαρου, όπως το κλασικό croissant au beurre, κρουασάν βουτύρου, και όχι τα υπόλοιπα γλυκίσματα ζύμης, για παράδειγμα με σοκολάτα που στις γαλλικές boulangeries θα το ζητήσετε pain au chocolat (δηλ. ψωμί με σοκολάτα και όχι κρουασάν) μιας και δεν έχει το γνωστό σχήμα του μισοφέγγαρου.
Το ίδιο ισχύει λοιπόν και με το pain aux raisins, που έχει συνήθως σχήμα σαλιγκαριού.
Αυτά από πρωινό σεμινάριο περί ενός κλασικού γαλλικού πρωινού.

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει άλλωστε την ζαλιστική μυρωδιά που πλανιέται στο γαλλικό métro κάθε πρωί, ε ναι λοιπόν, και πάλι κατά ένα διαστροφικό τρόπο μου λείπει και αυτό ορισμένα πρωινά, ήμαρτον!!!

Μαθήματα γαλλικών

Αν έχετε διάθεση να γνωρίσετε την γαλλική γλώσσα, εσείς ή το παιδί σας,
παραδίδω φυσικά μαθήματα γαλλικών!!
tel: 6977216353

Bonjour

Bonjour tout le monde!!
Bonjour σε όλους!

Δημιούργησα αυτό το blog για να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για τη γαλλική γλώσσα, κουλτούρα και φυσικά για τη Γαλλία!

Μία μικρή γαλλική γωνιά στο κέντρο της Αθήνας, μμμ, ωραίο ακούγεται...

A très bientôt

m